Goof Troop: spelanalyse

Hier hebben we een consoleklassieker, uitgebracht in 1993 Gooftroep, of Goofy's bende hier in Brazilië, een van de populairste games onder liefhebbers van de geliefde Super Nintendo. Deze game is ontwikkeld door Capcom, met productie door de eveneens legendarische Shinji Mikami, producer van hits als de Resident Evil-horrorfranchise.

Gooftroep is gebaseerd op zijn gelijknamige televisieserie, dus we hebben onze vriendelijke Goofy en zijn zoon Max als hoofdrolspelers, hier hebben we al iets revolutionairs voor die tijd. Het is tot op de dag van vandaag mogelijk om met twee spelers in een volledig functionele coöperatieve modus te spelen.

Helaas eindigt het spel, zelfs vanwege de beperkingen van de tijd, binnen maximaal 2 uur, waardoor je meer wilt. Om een onbekende reden heeft dit spel nooit een vervolg gekregen, ook al was het misschien wel de meest succesvolle titel van Disney toen het zich waagde aan Games voor de Super Nintendo.

In het spel word je voortdurend uitgedaagd, geconfronteerd met verschillende puzzels, je kent het gezegde dat twee hoofden beter zijn dan één, hier bewijzen we dat, de spelervaring is veel beter in de multiplayer-modus, maar het is ook gegarandeerd leuk voor oudere spelers. alleen.

Audio en afbeeldingen

Goof Toop presenteert ons een techniek genaamd Sky Vision, in ons Portugees zoiets als visie op de lucht, deze camera kan voor dynamiek, schoonheid en plezier zorgen. Zelfs met simplistische graphics zorgde de productie voor de ontwerpen, in navolging van de esthetiek die al door de tv-series werd gepresenteerd.

Het spel is erg helder, de scènes boeien ons altijd omdat ze kleurrijk zijn. Om de scènes nog levendiger te maken, zijn er enkele elementen toegevoegd met golven en vissen die uit het water springen. Dit alles is ontworpen om de omgeving levendiger te maken. Ook de kleding van de personages trekt de aandacht; elk element is ontworpen in cartoonstijl en met texturen die altijd aansluiten bij de look.

De soundtrack voor deze game is ongelooflijk, zelfs iets wat veel voorkomt bij Super Nintendo-games. Achtergrondmuziek helpt altijd om de ervaring te versterken, ze brengen emotie op het juiste moment, maar ook troost op rustigere plekken. Elk niveau heeft zijn eigen soundtrack, deze muzikale achtergronden zitten nog steeds in de hoofden van fans.

In lijn met de tekenfilmstijl zijn de geluidseffecten ook leuk, alle elementen zijn zeer efficiënt, met uitzondering van het geschreeuw van de personages, om de een of andere reden zijn ze verwijderd en is een zeer hoog geluid vervangen, niets dat het spel verstoort . In-game effecten zijn volledig gesynchroniseerd met de acties van de personages. Gooftroep brengt de audiovisuele relatie perfect in balans.

Lees ook:

Assassin's Creed Revelations: spelanalyse

Assassin's Creed 4 Black Flag: spelanalyse

Gameplay

Afwijkend van de games van die tijd, die werden gedomineerd door zeer vergelijkbare platformgames, domineerde de samenwerking tussen Capcom en Disney een groot deel van de jaren negentig Gooftroep de ontwikkelaars besloten dat de speler een meer vrijheidservaring zou hebben.

Je kunt meteen kiezen tussen de twee speelbare personages: Goofy of Max kunnen vijanden gemakkelijker verslaan, omdat hij groter en sterker is, maar Max is veel wendbaarder en kan gemakkelijk aan zijn rivalen ontsnappen.

De mogelijkheid om tussen twee personages te kiezen werkte goed en werd ook in andere games gebruikt, zoals Shinji Mikami's eigen Resident Evil.

Het hele spel is gebaseerd op een heel basaal uitgangspunt: versla of ontsnap aan vijanden, verzamel items en los talloze puzzels op, waarbij je aan het einde van elke fase een baas tegenkomt. De uitrusting die door de personages wordt verzameld, is nodig om bepaalde fasen te doorlopen.

In de multiplayer-modus is het mogelijk om een item met een personage bij zich te dragen, terwijl in de solo-modus het personage maximaal twee uitrustingsstukken bij zich heeft. Er zijn verschillende mogelijkheden voor items, zoals borden, sleutels en een Hookshot, een instrument waarmee je items kunt bereiken en vijanden op afstand kunt ontregelen. De schep wordt gebruikt om schatten op specifieke locaties te graven.

Spel of tekenfilm?

Tijdens het spel hadden we plezier, net als toen we naar de tv-serie keken, opnieuw volgden we de slechterik Bafo die onze helden probeerde te misleiden. Met de puzzels die in de game aanwezig zijn, voelen we ons nog meer onderdeel van dat verhaal en steunen we als nooit tevoren de charismatische Goofy en Max.

Als voorbeeld van andere games uit die tijd, zoals Sonic The Hedgehog, is het spel erg klein, zonder de opslagoptie, maar je kunt met behulp van wachtwoorden verder gaan waar je was gebleven. Het is niet mogelijk om een superontwikkeld plot te verwachten, maar dit gebrek aan toewijding maakt de tijd die we met de personages doorbrengen nog leuker.

Conclusie

Gooftroep zal op de lijst van meest nostalgische spelers staan. Ook al is het een relatief eenvoudig spel dat niet lang duurt, het is de moeite waard om wat tijd te investeren in deze leuke ervaring. Voor puzzelliefhebbers, of voor mensen met een groot gevoel voor samenwerking, zul je dit spel nog meer waarderen. Een klassieker die heeft bijgedragen aan het opbouwen van de geschiedenis van consoles.